E-lekcja nauka w czasach pandemii

Sytuacja, w której się znaleźliśmy wymusiła na wszystkich nowe działania, również w zakresie edukacji. O ile młodzież ucząca się w szkołach średnich łatwiej i szybciej dostosowała się do istniejących problemów, to dzieci kształcące się na niższych szczeblach edukacji miały z tym więcej kłopotów. Jednak jak to w życiu, trudne czasy motywują do znajdowania nowych rozwiązań, może nie zawsze idealnych, ale najlepszych spośród tych dostępnych.

Nauczanie zdalne jako nowa forma nauczania

Jak wszyscy wiemy, pandemia doprowadziła do zamknięcia wielu obiektów użyteczności publicznej, w tym również szkół i uczelni wyższych. Wprowadzone zostało nauczanie zdalne, polegające na wykorzystaniu nowoczesnych narzędzi i technologii informacyjno-komunikacyjnych w procesie edukacji. Internet odegrał tu rolę kluczową jako przestrzeń,  w której dochodziło do kontaktu nauczyciela z uczniami oraz uczniów z kolegami z klasy i szkoły.

Różne formy e-lekcji

Wprowadzenie e-lekcje miały różny przebieg i nie wszędzie wyglądało tak samo. Najczęściej starano się wykorzystywać komunikatory i aplikacje internetowe w celu prowadzenia lekcji online w czasie rzeczywistym. Takie rozwiązanie niosło za sobą niewątpliwe korzyści w postaci bezpośredniego (w rozumieniu wykorzystania obrazu i dźwięku) kontaktu pomiędzy nauczycielem i grupą uczniów, dzięki czemu wymiana informacji odbywała się płynnie, bez opóźnień czy zakłóceń. Dzieci miały możliwość zadawania pytań, rozmowy oraz sprawdzenia swoich umiejętności. Była to również korzyść dla nauczyciela, który na bieżąco mógł monitorować postępy uczniów i dokonywać ewaluacji ich osiągnięć.
Jednak nie wszędzie istniała możliwość prowadzenia lekcji w takiej formie. Najczęściej pojawiającym się problemem była tu bariera związana ze sprzętem – nie wszyscy uczniowie dysponowali narzędziami do uczestniczenia w tak prowadzonych zajęciach. Tak samo szkoły – nie wszystkie miały możliwość zapewnienia nauczycielom laptopów i niezbędnego oprogramowania. Prowadzono wtedy inną formę nauczania, opartą na specjalnie przygotowanych lub wcześniej istniejących platformach edukacyjnych, na których zamieszczane były wiadomości ze wszystkich przedmiotów, pogrupowane w tematy (jak w podręczniku). Dodatkowo znajdowały się tam zadania, ćwiczenia i prace domowe zlecone przez nauczycieli. Warunkiem korzystania ze wszystkich funkcji omawianych platform było założenie konta i logowanie się do systemu.
Jeszcze inną formą przyjmowaną przez szkoły i nauczycieli było nauczanie w oparciu o dziennik i pocztę elektroniczną. Nauczyciele zamieszczali w e-dzienniku materiały, z którymi dzieci miały się zapoznać oraz prace domowe, które miały rozwiązać. Natomiast formą sprawdzenia wiedzy i odrabiania prac domowych było przesyłanie na e-mail nauczyciela efektów swojej pracy.

Nieidealne nauczanie zdalne?

W przypadku najmłodszych uczniów dwie ostatnie formy e-nauczania były tymi najtrudniejszymi. Wymagały dodatkowego zaangażowania, więcej czasu na naukę i rozwiązywanie zadań domowych, ale przede wszystkim i co najważniejsze – pomocy rodziców. Im młodsze dziecko, tym poziom utrzymania koncentracji na jednej czynności jest niższy. Poza tym taki uczeń, pozbawiony bezpośredniego kontaktu z nauczycielem, nie widząc go i nie słysząc, bazując jedynie na zdjęciach czy filmach, nie zawsze jest w stanie sam zrozumieć poruszane zagadnienie. Dlatego tak ważną rolę w omawianym nauczaniu odegrali sami rodzice, stając się przewodnikami swoich dzieci w procesie nauczania w czasie pandemii.

Konsekwencje nauczania zdalnego

Pandemia odcisnęła piętno na niemal wszystkich dziedzinach życia. Sfera edukacji również musiała szybko się przystosować do nowych warunków funkcjonowania - nauka młodych ludzi musi trwać, nawet w tych trudnych czasach. 
Nauczanie zdalne wymusiło na dzieciach i młodzieży wytworzenie nowych pokładów aktywności, zaangażowania i kreatywności. Niewątpliwie wpłynęło też na rozwój ich umiejętności w posługiwaniu się technologią informacyjną i samodzielnego wyszukiwania potrzebnych wiadomości. 
Jednak konsekwencje pandemii dotknęły nie tylko sfery samej nauki. Wymusiły także wzmożoną aktywność rodziców, którzy - zwłaszcza w przypadku młodszych dzieci - musieli często z dnia na dzień stać się dodatkowymi i wyjątkowymi nauczycielami, pilnującymi i dbającymi o rozwój intelektualny swoich dzieci.